Wordt iedereen al knettergek?
Lieve bezoeker van mijn website,
Nu wij allemaal binnen moeten blijven had ik eindelijk eens de tijd om te ontdekken dat mijn laatste persoonlijke bericht alweer van 10 januari 2019 is. Dat is schandalig lang geleden! Dat was, zoals Aaf Brandt Corstius laatst zei: “nog in het tijdperk V.C. (Voor Corona)”.
Hoe gaat het met u/jullie? Wordt iedereen al knettergek?
Ik zit hier ondertussen in mijn schrijfhuisje. Mijn kinderen zijn al honderd jaar de deur uit, dus die hoef ik niet bezig te houden. Zelf ben ik gewend om, als ik niet op tournee ben, maanden achtereen structuurloos door het leven te gaan. Niets nieuws dus. Ik heb groot respect voor ouders die nu zelf vanuit huis door moeten werken, terwijl hun kinderen ook thuis zijn en hun schoolwerk moeten maken. Dat moet af en toe gewoon niet te doen zijn. Een diepe buiging voor hen!
Bij ons is de enige zorg onze oude oudertjes van rond de negentig. Als die nu iets krijgen is het afgelopen, dus die houden we nauwlettend in de gaten. Gelukkig wonen ze nog zelfstandig, zodat we hen in ieder geval nog kunnen bezoeken. Zo heb ik daarnet lekker een broodje kroket zitten eten met m’n moeder (uiteraard op ruime afstand van elkaar en na grondig handen wassen), dat houdt de moed er in. Want kerk, gym, thuiszorg en gezellig contact met vrienden en buren is nu niet mogelijk.
De huidige tournee is op dit moment geannuleerd. Er worden nieuwe data gepland. Niemand weet natuurlijk of de voorstellingen tegen die tijd (juni/augustus/september) door zullen gaan. Ik kan me nu even niet voorstellen dat mensen makkelijk weer met z’n allen in een ruimte gaan zitten. Maarja, voor de voortgang der dingen en de redding van de theaters en de cultuur, zijn we dat toch maar aan het doen. Hetzelfde geldt voor de voorstelling ‘Gedeelde Smart’ (sorry, die titel hadden we al, en toen kwam DWDD er mee) met Jenny Arean. Dat wordt een vrolijke, rijke show. Twee luidruchtige vrouwen, twee onstuimige levens en een onverwoestbaar repertoire. Mét een klein orkestje om alles smaakvol te begeleiden. En met de nodige humor natuurlijk.
Die tour staat in potlood in de agenda’s van de theaters en ook in die van ons, want we weten niet of die vanaf november vlekkeloos van start kan gaan, al was het maar omdat we voorlopig niet kunnen repeteren of bij elkaar komen. We laten het van de loop van de gebeurtenissen afhangen of die show uiteindelijk in de verkoop gaat. Veel onzekerheid voor iedereen dus. Voor de muzikanten waar we mee op pad zouden gaan, voor de technici, de regisseuse, de productie, voor de theaters.
We gaan het allemaal zien.
Ik hoop, lieve bezoeker, dat u allemaal heelhuids door deze surreële periode heen komt. Mijn eigen kleine zorgen zijn niets vergeleken bij die van de mensen die, terwijl ik dit schrijf, daadwerkelijk ziek zijn en dood gaan aan het virus. Mijn gedachten gaan uit naar iedereen die in angst zit om een dierbare, verlies te verwerken heeft, of zelf voor z’n leven vreest. En natuurlijk naar al die duizenden heldhaftige zorgverleners die ons met man en macht door deze pandemie heen proberen te helpen. Wat een immense en onvoorstelbare opdracht is dat. Niets dan lof en groot respect voor hen.
Ik hoop u op een goede dag – en over niet al te lange tijd – weer in het theater te treffen, zodat we samen onze wonden kunnen likken. Zodat we samen, door een mooi lied en een goeie grap, de schoonheid en de veerkracht van het leven kunnen zien.
Ik ga enorm mijn best doen voor een bevrijdende en gulle lach, die ons alles even laat vergeten, en die ons de moed geeft om weer door te gaan.
Alles zal anders zijn, maar de liefde zal blijven. En zo is het.
Hou jullie taai allemaal!
Een dikke quarantaine-hug van
Brigitte Kaandorp
Foto: Patricia Steur